دل داده ام بر باد بر هر چه بادا باد
مجنون تر از لیلی شیرین تر از فرهاد
هر قصر بی شیرین چون بیستون ویران
هر کوه بی فرهاد کاهی به دست باد
هفتاد پشت ما از نسل غم بودند
ارث پدر ما اندوه مادر زاد
از خاک ما در باد بوی تو می آید
تنها تو می مانی ما میرویم از یاد

رفت ومن دل را برایش خانه کردم برنگشت *** بس دعاها از دل دیوانه کردم برنگشت

این من مسجد نشین عاشق سجاده را *** مدتی هم ساکن می خانه کردم بر نگشت

تا بداند در ره او نیست شحص دیگری *** خویش را با دیگران بیگانه کردم بر نگشت

شب شنیدم زاهدی می گفت او افسانه بود *** در بهایش خویشتن را افسانه کردم بر نگشت

عاقبت به امید اینکه بر می گردد او *** عالمی را از غمش ویرانه کردم بر نگشت

آهاے همیشگے ترینم تمام فعل